Węgiel – technika rysunkowa, rysunek w tej technice oraz środek rysunkowy.

Węgiel drzewny jest jednym z najstarszych środków rysunkowych. Węgiel naturalny dzieli się na twardy (ze zwęglonych wiórów drzewnych) i miękki. Miękki powstaje w wyniku spalania cienkich gałązek (wierzby, winorośli, lipy, bukszpanu itp.) przy ograniczonym dostępie powietrza.

Węgiel używany jest do wykonywania prac graficznych niewymagających odwzorowania wielu szczegółów, na przykład wielkoformatowych portretów i martwej natury. Pozwala na swobodną i płynną pracę. Często używany jest wraz z kredą lub pastelami. Podczas pracy można używać techniki rozmazywania. Za pomocą gumki chlebowej, papierowego ręcznika lub miękkiej szmatki można usunąć lub podkreślić ślady zostawione przez węgiel.

Węgiel rysunkowy to rozdrobniony węgiel naturalny sprasowany z dodatkiem iłu i środka wiążącego. Kredki i ołówki węglowe zostawiają grubą, twardą, trudną do wymazania kreskę.

Prace wykonane węglem utrwala się za pomocą fiksatywy. / Wikipedia - Wolna Encyklopedia

Do rysowania węglem najlepiej nadają się papiery o szorstkich powierzchniach. Posługując się tą techniką, można uzyskać kreski o różnych barwach: od jasnoszarej aż do czarnej – zależy to od siły, z jaką przyciskamy węgiel. Nieudane lub niepotrzebne linie można usuwać kawałkiem miękkiego, suchego materiału bądź specjalną gumką chlebową (można ją zastąpić kawałkiem ugniecionego chleba). Przy rysowaniu węglem można stosować technikę rozmazywania, co daje ciekawe efekty przestrzenne.

Podczas stosowania tej techniki również należ pamiętać o utrwaleniu rysunku. Do tego celu stosuje się takie same sposoby jak przy utrwalaniu rysunku wykonanego kredą.

(J. Lewicka 100 technik plastycznych, NK 1969)