Rozmiar tekstu:

graf zadania

Spędzaj twórczo czas w domu - ćwicz GRAFIKĘ!

Dzięki inspiracjom wybranym przez naszego nauczyciela grafiki warsztatowej - Agnieszkę GĘBICKĄ - możecie tworzyć w domowych warunkach.

 

Cliché-verre - (z fr. dosł. „klisza szklana”) – dość rzadka technika będąca połączeniem grafiki i fotografii.

 

Cliché-verre

 

Cliché-verre – klisza szklana – dość rzadka technika graficzna, wynaleziona we Francji w połowie XIX wieku.

Polega na skrobaniu igłą, skrobaczkami lub papierem ściernym w emulsji fotograficznej na szkle, oraz działaniu na nią kwasami lub utrwalaczami fotograficznymi . Odbitki wykonuje się na papierze fotograficznym, najlepiej matowym, metodą stykową.

Do przykładowych dzieł powstałych w wyniku zastosowania tej techniki należą Xięga bałwochwalcza Brunona Schulza , czy prace Camille Corota i Charles-François Daubigny .

W liście do jednego z przyjaciół Bruno Schulz pisał:

Rysuje się igłą na warstwie czarnej żelatyny pokrywającej szkło. W ten sposób otrzymany negatywny, przeświecający rysunek traktuje się jak negatyw fotograficzny, to jest kopiuje się w ramce fotograficznej na papierze światłoczułym, wywołuje, utrwala i zmywa.

Należy pamiętać, że w tym czasie (lata 20. XX wieku) typowym materiałem na negatywy fotograficzne były szklane płytki pokryte żelatynową emulsją. Był to towar ogólnie dostępny./ www.szkolnictwo.pl

Charles DesavaryBateaux sur le canal, cliché-verre, 1858-1874
 

Cliché-verre (z fr. dosł. „klisza szklana”) – dość rzadka technika będąca połączeniem grafiki i fotografii, popularna przede wszystkim w latach 50.-70. XIX w. wśród artystów z kręgu tzw. szkoły z Barbizon.

Technika powstała w oparciu o eksperymenty prowadzone przez Williama Foxa Talbota, a dokładnie o metodę zw. fotogenicznym rysowaniem (photogenic drawing), pozwalającą na otrzymanie negatywowego obrazu obiektu umieszczonego na uczulonym na światło papierze. Talbot przedstawił ją w Royal Society w 1839 r. i już trzy miesiące później trzej graficy, James Tibbits WillmoreWilliam Havell i James Frederick Havell, zaprezentowali swoje prace, wykonane w technice cliché-verre.

Jej popularność wśród artystów rozpoczęła się jednak dopiero po jej ponownym wynalezieniu w 1853 r. przez fotografa-amatora Adalberta Cuveliera i rysownika Léandre'a Grandguillaume’a, którzy zapoznali z nią artystów tworzących w Arras, takich jak Jean-Baptiste Camille Corot (w niektórych opracowaniach można się nawet spotkać z informacją, że to Corot był jej wynalazcą). To właśnie w tym czasie rozpoczął się „złoty okres” techniki, trwający do lat 70. XIX w. Stosowali ją liczni artyści z szkoły z Barbizon, tacy jak Théodore RousseauCharles-François Daubigny i Jean-François Millet.

Technika bywała stosowana również w XX w., a wykorzystywali ją m.in. Pablo PicassoMax ErnstPaul Klee czy Man Ray

Zastosował ją także Bruno Schulz, tworząc cykl zatytułowany Xięga bałwochwalcza.

Metoda ta składa się z dwóch etapów. W pierwszym szklaną płytę (albo inną przezroczystą powierzchnię, współcześnie bywa to np. plastik) pokrywa się nieprzezroczystą substancją, taką jak kolodium, i rozpylonym atramentem z bielą ołowianą lub pigmentem. W takim podłożu wykonuje się rysunek, używając ostrego narzędzia (igły, skrobaczki itp.). Następnie tak przygotowaną płytę, będącą swego rodzaju ręcznie wykonanym negatywem, wraz ze światłoczułym papierem wystawia się na działanie światła. Przenika ono przez te części płyty, z których nieprzezroczysta warstwa została zdrapana, tworząc na papierze pozytywowy obraz wykonanego na płycie rysunku./ Wikipedia - wolna encyklopedia

 

 

 

 

 

 

Nauczyciel GRAFIKI WARSZTATOWEJ:
Agnieszka GĘBICKA
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Poprzedni Następny